{5} nietypowi goście

Zamknęłam za chłopcami drzwi. Wskazałam ręką wejście do dużego pokoju i kiwnęłam na Lisę, aby nie stała jak świeca na schodach, tylko mi pomogła. Albo przynajmniej... Wspierała psychicznie.

-Wybaczcie za bałagan, nie spodziewałam się wizyty nikogo przed wyjściem do szkoły.- Bąknęłam, klepiąc oparcie dużej kanapy i zachęcając ich do spoczęcia. Nietypowi goście usiedli posłusznie i wlepili w moją nieciekawą sylwetę zaintrygowane, błyszczące oczęta.- A już na pewno nie spodziewałam się WAS.- Dodałam, uśmiechając się cierpko.

-Po prostu chcieliśmy ci pokazać, że nie jesteśmy kolejnymi, zadufanymi w sobie gwiazdorami, którzy zostawią tą sprawę bez żadnych przeprosin...- Cały czas odzywał się brązowooki, który był wyraźnie poruszony wydarzeniem z przeszłości. Reszta go tylko słuchała, przytakując cichym mruczeniem i kiwaniem głową.

No i wtedy właśnie nastała ta niezręczna minuta ciszy, podczas której wgapialiśmy się w siebie bez najmniejszego sensu, oczekując kolejnych słów, które by wypełniły salon w moim domu.

-Napijecie się czegoś? Może herbaty?- Zapytała w końcu Lisa, która odważyła się nawet stanąć przed chłopakami i uśmiechnąć się krzywo. Widziałam jak jej ręce drżą. Z resztą... Cała drżała i ledwo co wypowiadała słowa, bo dostała jakiejś zadyszki, ale była dzielna!- A może zrobić wam coś do jedzenia?

Chłopaki zaśmiali się dość głośno, spoglądając na Lissandrę i unosząc zabawnie brwi.

-Nie, dzięki. Przed chwilą jedliśmy śniadanie.- Odparł najdrobniejszy blondyn, łapiąc się za brzuch.

-W zasadzie nie przyszliśmy tutaj tylko po to, by cię przeprosić...- Bradley zaciął się na chwilę, spoglądając na mnie uważnie.- Chcieliśmy zaprosić ciebie oraz twoją przyjaciółkę na herbatę i jakieś ciacho do naszej ulubionej kawiarenki.- Wzruszył ramionami, uśmiechając się słodko. Dopiero teraz zrozumiałam Lisę i to jej całe chore wzdychanie do wokalisty The Vamps. Chłopak wydawał się być sympatycznym, młodym człowiekiem, który niemalże hipnotyzował swymi czarnymi tęczówkami. Każda dziewczyna mogłaby być jego, gdyby tylko na nią spojrzałw TEN sposób.

Łypnęłam na Lissandrę, która tym razem powstrzymała się od wykrzyczenia czegoś głupiego. Ponownie zasłoniła dłońmi swe usta, piszcząc głucho i ledwo co powstrzymując łzy.

-Myślę, że możemy sobie zrobić jeden dzień wolny od szkoły, nie sądzisz, Lisa?- Zwróciłam się do przyjaciółki, popychając ją biodrem i łapiąc za ramię, aby się nieco ogarnęła. -Tylko mam jedno pytanie: co z tymi wszystkimi, upierdliwymi paparazzi?- Dopiero teraz usiadłam spokojnie na fotelu, znajdującym się na przeciwko moich gości.

-O to się nie martw. Nikt nas nie zauważy, lokal został wynajęty tylko dla nas.- Okej, ta informacja mnie nieco uspokoiła. Jakoś nie mogłam sobie wyobrazić wielkich nagłówków w gazetach, iż wożę się z Vampsami, nie uczęszczając na lekcje. No i co bym później powiedziała mamie? "Mamusiu kochana, no wiesz... Poszłam na wagary z gwiazdami muzyki popularnej." Niewiarygodne! Nawet jakbym jej zdjęcia pokazała, to nie chciałaby w to uwierzyć.

-A tak w ogóle, jak ci na imię? Po tym felernym wydarzeniu nawet nie zdradziłaś nam jak się nazywasz.- Odezwał się najmłodszy jasnowłosy.

-Lennon. Lennon Cartwright.- Odpowiedziałam, wyciągając w jego stronę rękę. Usłyszałam jeszcze tylko, że mam niezwykle oryginalne imię. Na owy komentarz zareagowałam parsknięciem pod nosem. Często to słyszałam i nie za bardzo wiedziałam o co chodzi. Imię jak imię- przeciętne, nadane całkowicie przeciętnej dziewczynie, pochodzącej z przeciętnego domu.

Już po chwili znałam wszystkich chłopaków. Ten pierwszy to był Connor. Najdrobniejszy z blondynów. Ten z farbowaną grzywką, która żyła swoim własnym życiem, zasłaniając czoło. Później siedział chudy niczym patyk Tristan, z charakterystyczną, wygoloną po bokach fryzurą. Obok niego spoczął Bradley o kręconych, ciemnych włosach i charakterystycznych czekoladowych oczach (no, jego akurat pamiętałam z opowieści Lissandy), a następnie James- najbardziej umięśniony. Obcisła bluzka, którą miał na sobie, opinała się na ukształtowanej klatce piersiowej. W głębi duszy dziękowałam bogu, że członkowie zespołu postanowili szybko opuścić mój skromny domek. Ustaliliśmy, że mamy się pojawić w kawiarni za dwie godziny. Szczerze powiedziawszy trochę mało czasu nam dali na przygotowanie się i minimalne ogarnięcie swych nieszczęsnych, zbolałych i zmęczonych 'nauką' twarzy. Narzekać przecież nie będziemy, w końcu na kawę nie zapraszał nas jakiś-tam pierwszy lepszy chłopak z liceum.

-To co, widzimy się na miejscu?- Puścił mi oczko Brad, a następnie posłał jeden ze swoich firmowych uśmiechów.

-Na to wygląda.-Stwierdziłam, zamykając za nimi drzwi. Lisa wpatrywała się w okno aż do czasu, gdy chłopaki nie zniknęli z pola widzenia. Gdy tylko odjechali, zaczęła się drzeć na cały głos, podskakując niczym wariatka. Zachowywała się jeszcze gorzej niż wtedy, kiedy dostała bilety.

-Zamknij się, drogie dziecko.- Stanęłam na środku salonu, opierając dłonie o biodra.- Naszym największym problemem teraz jest to, w co się do cholery ubrać. 

***

tt: @TheVampsRonnie

ask.fm: http://ask.fm/beznosa
gg: 7661895